Nie zapominajmy, że nigdy nie byłem i nie jestem bezbronny. *Rzucił z uśmiechem.* A ty, Ludo, nie oglądaj za dużo tych filmów. Najważniejsze są realne doświadczenia, a te moje - których trochę mam - mówią mi, że Ed to godna zaufania bestyjka. Zabijał, bo zabijał - ja też zabijałem. Mamy trochę cech wspólnych. Nie zmienia to jednak faktu, że jako zaprogramowany do posłuszeństwa droid, nie miał prawa odmówić wykonania zadania swemu przełożonemu, bez względu na to, jakie ono było. *Wytłumaczył "na spokojnie", coby umilić trochę drogę.*

Ed. Tak właściwie, to E.D., ale tak go nazwałem, Ed, miękko. Od Eda, po prostu, ale - Edmund to też ładne imię jest. Podoba mi się. *Uśmiechnął się lekko, również dostrzegając zabawną stronę w nazywaniu droida ludzkim imieniem.
W końcu dobiegał czas podróży, słowa muuna wyrwały Darvena z zamyślania.* Na pewno nie pomyślę źle, to ważne pytanie. Ale, sam nie znam na nie odpowiedzi. Niewykluczone, że tak, trzeba brać pod uwagę wszystkie możliwości. Ed to droid o wielkim potencjale do czynienia zniszczenia i jeśli zajdzie taka konieczność, to jestem pewien, że będzie skłonny udzielać mi pomocy - działanie zawsze dobrze robi, bez względu na to, czy jest się żywym czy mechanicznym. Pewnie o tym wiesz Ludo - charakter mojej pracy w Cochrelu jest specyficzny i bywają chwile, w których droid egzekucyjny z wysokimi umiejętnościami może okazać się bardzo przydatny.

Ah tak? Panie? *Powtórzył, nie ukrywając początkowego zdziwienia, bowiem spodziewał się tylko jednej zainteresowanej.* Ciekawe... No nic, Ludo, dziękuję. Miło się rozmawiało. *I to powiedziawszy wyszedł z wozu. Przystanął na chwilę, spoglądając na wejście do hotelu, przed którym wybuchały wodne strumienie. Ładnie - pomyślał. Ruszył przed siebie równym, wypunktowanym krokiem. Dłonie zatknął za plecami, wyprostował się. Ciekawy był spotkania z siostrami Azzuz, nie da się ukryć.*

*I gdy już wszelkim formalnościom stało się zadość, Darven ukończył w końcu swą podróż, stając bezpośrednio przed celem. Spojrzał na drzwi do apartamentu sióstr. Pięknie wam tu - pomyślał. Darven nigdy nie darzył specjalnym szacunkiem koneserów olbrzymich wygód i urządzonych z przesadnym przepychem hoteli - nieodłącznie kojarzyły mu się one z obrzydliwym kultem pieniądza, a dalej - ze śmieciami z zarządu, których szczerze nienawidził, bowiem - według niego - perfidnie niszczyli całą idee konfederacji. Wystawne pałace nie były w jego guście, tak samo - zdziwienie wywołała w nim propozycja skorzystania z platformy repulsorowej, zupełnie, jakby miał przejść całe kilometry, choć, zdawał sobie też sprawę, że istnieją tacy, którzy srają wyżej niż dupę mają i im niegodnie jest stawiać stopy na plugawej ziemi. Obrzydliwe.* No dobrze, porozmawiajmy z siostrzyczkami... *Mruknął, wciskając delikatnie elektroniczny dzwonek. I naturalnie, czekał na reakcje.*

*Skinął głową, słysząc powitanie i powolnym, pewnym krokiem ruszył do środka. Zacmokał z dezaprobatą. Ciekawe, ile takich mają, oczywiście wszystko najwyższej klasy, najlepsze i najdroższe. Darven pokonał jeszcze parę ostatnich metrów, po czym przystanął przed kobietami. Wyprostowany, spoglądał na nie jedynym, żywym okiem, które zawierało w sobie siłę oceanicznego żywiołu.* Cóż za zaszczyt. Witam panie, jak widzę - w pełnym składzie, a muszę przyznać, że spodziewałem się jedynie młodszej siostry, co nie zmienia faktu, ze tym bardziej jestem rad. Będę miał tą przyjemność poznać obie szanowne panie jednocześnie. *Przemówił spokojnie, stosując perfekcyjny, uprzejmy ton i równie przekonywujący, lekki uśmiech - nie da się ukryć, wyćwiczony. Nic nie wskazywało na głęboko zakorzenioną w jego słowach ironię.* A więc, skoro jesteśmy już wszyscy, myślę, że stosownie będzie przejść do sedna sprawy, czyż nie?

Ostatnio edytowany przez Darven (2011-03-05 22:19:52)

*Darven poczuł, że siostry próbują w jakiś sposób objawić swoją wyższość, skoro nie zachęciły go, by usiadł, ale nie dał tego po sobie poznać. Nie był pachołkiem, który będzie stał jak zbity uczeń - bez jakichkolwiek oporów odsunął sobie fotel i nie czekając na znak ze strony kobiet, po prostu usiadł, z niezmąconym spokojem i neutralnym wyrazem twarzy, jakby miał na niej nałożoną maskę. Spojrzał uważnie na młodszą z sióstr.* Nie śmiałbym wątpić w pani słowa. *Odparł, zaglądając kobiecie głęboko w oczy, bowiem to one mówią najwięcej - wiele rzeczy można ukryć, można oszukać gestem, ale nie ma się wpływu na rozmiar tęczówek lub na bezwolne ruchy gałek ocznych. Uśmiechnął się lekko, nie było oznak spięcia czy braku pewności z jego strony. Naturalnie, sprawa była błaha, ale Darven już teraz przeczuwał, że obecność starszej siostry nie wpłynie dobrze na jakiekolwiek negocjacje, co nie zmienia faktu, że był człowiekiem o silnym charakterze, podobnie jak bardziej "zaprawiona w boju", starsza kobieta - nie ulegał sztucznościom, wyuczonym gestom, wiedział też czego spodziewać się po istotach takich jak ona, którymi - swoją drogą - się brzydził.*

*Jako, że nie było o tym wspomniane, doszło najwidoczniej do małego błędu.
Darven skinął głową.* Zgadza się, chodzi o E.D. I tak - zapoznałem się. Jak zapewne panie wiedzą, pan Wat Tambor nie zostawił po sobie jako - takiego testamentu w związku z tym droidem egzekucyjnym, co oznacza, że zgodnie z niepisanym prawem odziedziczyły go panie jako jego najbliższe krewne. Przykro mi z powodu śmierci pana Tamborna, nie możemy jednak uciec przed rozwiązaniem niektórych męczących formalności, co zapewne będzie i paniom na rękę. Ufam, że panie również zapoznały się z wszelaką dokumentacją techniczną i jestem niemal pewien, że wiedzą już panie w jak bardzo złym stanie znajduje się obecnie ten droid. Myślę, że w tym wypadku jest to sprawa kluczowa. *Przemówił nad wyraz spokojnie, dłonie łącząc w kolczatkę. Uprzejmie podziękował za wino, póki co jednak nie zaczął pić. Biedna Arba - pomyślał. W cieniu starszej siostry zmarnuje się, dołączy do grona tych wstrętnych istot.*

Ostatnio edytowany przez Darven (2011-03-05 23:10:57)