- Pamiętam, pamiętam.
Mruknął potwierdzająco Tang. To byłmiły gest ze strony Seco, chociaż chyba nigdy nie dostał jakiegoś listu z podziękowaniami, choć mógł się oczywiście mylić. Fibal czegoś takiego nie robił, jego klanem byli ad'ike i całą swoją energię poświęcał na wyrwanie ich z objęć WAR'u co mu się ostatecznie udało z dobrym skutkiem, bez strat. Potem jego cel się nieco rozmył, ale teraz znowu widział go wyraźnie i działał. Przypomniał sobie o czymś, co było niegdyś dla niego bardzo ważne. Shereshoy, o pożądaniu życia. O życiu tak, jakby nie miało być jutra... Mandalorianie mieli wiele takich określeń, wytyczających ścieżki ich życia, niewielu miało do tego dostęp.
- A dziękowali ci? A wiesz co robili z tymi pieniędzmi? Nie Secuś, chujem nie jesteś... ale odwiedzić ich byś mógł, zobaczyć jak sobie radzą.

Tang spojrzał na swojego przyjaciela i westchnął cicho, ale musiał mu coś odpowiedzieć, doradzić. I chyba wiedział co może powiedzieć. Jako przyjaciel Mandalorianin.
- Seco... my Mando mamy takie określenie... Cin vhetin. Jest to taka idea osoby, która bierze na swój pancerz swoja przeszłość, nie patrząc na nic. Oznacza to po prostu osobę, która mierzy się ze swoją przeszłością... to trudne, bardzo trudne. Ja do tej pory nie potrafię tego w pełni zrobić.
Tang wolał być szczery względem Seco, nie chciał mu doradzać czegoś, czego mógł potem żałować. Sam Fibal starał się postępować według tej idei ale to było niezwykle trudne. Cieżko jest się rozliczyć z przeszłością, gdy się od niej ucieka. Tak jak robił to Tang. Uciekał na inne planety, uciekał do alkoholu... ale to wracało, zawsze. Do Seco też to wracać będzie.
- Ale chyba jednak lepiej jest to zrobić, gdy ciężar nie jest aż tak duży... mój to mnie już chyba przerasta

- Wiesz co Seco, wiesz na czym polega bycie Mando? Nie na napierdalaniu się do ostatniej krwi. Nie na byciu skurwielem. My nie wierzymy w przeznaczenie i inne brednie, bierzemy własny los we własne ręce, zgadzając się na konsekwencje wynikające z tego. Stawiamy więc im czoła z dumą. To oznacza bycie Mando'ad. Honor, duma i nie poddawanie się przeciwnościom. Nawet, jeśli oznacza to, ze dostanie się wpierdol... I teraz się zastanów, czy chcesz do końca życia żyć ze świadomością, że jesteś i byłeś zbyt słaby i tchórzliwy, by stawić czoła przeszłości, czy może znajdziesz w sobie dość odwagi, by to zrobić. I nie patrz na mój przykład... albo spójrz, jako przestroga
Tangowi zdarzało się mówić rozsądnie i to był jeden z tych dni. Może też dlatego, że parę dni nie pił i jego mózg działał na wysokich obrotach. To co mówił było logiczne i podszyte własnymi doświadczeniami, tyle że tymi błędnymi. Chciał przestrzec Seco przed uciekaniem od problemów. To nie pomagało.
- Skoro jesteś niefajny u siebie, to przekonaj się o tym. Jeśli oni postawia na ciebie krzyżyk, to zrób to samo... ale przekonaj się najpierw o tym.

Tang spojrzał na niego o dziwo ze spokojem. Trochę się zmienił, fakt, nabrał większej rozwagi. Jego "dziadek" przypomniał mu co tak na prawdę oznacza bycie Mando'ad, bo Tang już się pogubił. To wszystko złożone w całość dało mu nowy obraz sytuacji, oraz pokazało jak wiele musi zmienić, by nie stać się dar'manda, chociaż w tym kierunku już dryfował.
- Dobra Seco, a teraz pomyślmy. Nie lecisz, siedzisz tutaj na shebs i cały czas myślisz, że jesteś chujem, bo się na rodzinę wypiąłeś. Może nie teraz, może za parę lat, ale wyrzuty sumienia zaczynają cię zżerać. Nie na jawie, nocą, podczas snu. Nie możesz spać, zaczynasz pić bardzo regularnie, by o tym zapomnieć. Stajesz się śmieciem, cieniem samego siebie. Rodzina cię opuszcza, wpadasz w kłopoty, spierdalasz lub giniesz. I wtedy patrzysz za siebie, i myślisz, czemu kurwa byłem tchórzem i tam nie poleciałem? Bo teraz jest już w chuj za późno.
Tang mówił to ze swego rodzaju pasją. Seco jeśli się skupi to dojrzy, ze teraz on mówił o sobie, o swoim życiu. Tak w skrócie można to wszystko opisać bez szczegółów, tchórzostwo i ucieczka... i on się uważał za Mando. Bliżej mu właśnie było do dar'manda.

- A w mordę ci ktoś kiedyś dał?
Odparł Tang na to stwierdzenie, że mordę ma parszywą, ale że się uśmiechał to wiadomo, że to żart. Seco też pewnie żartował, chociaż kto go tam wie... może to jakaś subtelna krytyka wyglądu Fibala? Ale nawet jeśli, to to i tak niczego nie zmieni. Tak więc gdy kaleesh przelazł przez bar, to Tang ruszył za nim na zewnątrz...

*jakieś pół godziny przed jakże wzbudzającym uwagę wejściu hutta i jego goryla, do klubu złomotal się głośny i radosny syn gospodarza. Jednak Malkit – mądre dziecko, wiedział, ze w klubie grzecznym trzeba być by klientów  kredytodajnych nie straszyć. Tak wiec Malkit ulokował się na jakimś większym krześle pomyślanym dla tłustej dupy, zwinął się i obserwował. Widział, jak wejście hutta wzbudza niepokój. Nieświadome tego, ze mogą siedzieć tu dzięki hojnosci Vottagga głupie ludziki zdawały się być oburzone.
A Malkit – Malkit nie. Uszkami tylko strzygł i patrzył spod stoła. Szybko skojarzył tłusciocha, co zaowocowało szybkim, śmiałym wynurzeniem się*
Ooo, gruby wujek! *zauważył głosno, wyciągając szyjkęku górze. Ogon niczym wąż falował za nim*

Aru napisał:

Hmm..i ja w jego ślady chyba pójdę. Co jak co,ale chciał bym zobaczyć gotowy już lokal. Dla mnie jest tak jak bym wczoraj dopiero do lokalu zajrzał... a tu już na "drugi" dzień gotowym jest. *Swoje powiedział bez żadnego łubudubu i oddalił się za czworonożnych stworem nigdzie indziej jak właśnie do klubu. Choć po drodze jeszcze o bawialnię zahaczy co by z plecaka wyjąć swój pas z dwiema brońmi by go przypiąć pod swą kamizelką. Dziwnie mimo wszystko bez dotyku broni się czuł. Bez broni siecznej. Po tym zszedł do klubu za gadem.*

*Ale nie zszedł za nim. Malkit mógł spokojnie siać postrach przez pół godziny może więcej na dole wśród klientów gdy zabrak przeglądał swe nieliczne rzeczy jakie przy sobie miał. Wszystko zgromadzone w plecaku. Broni swej oczywiście nie znalazł, wibroostrzy znaczy się,ale widząc swój komunikator był srodze zawiedziony, że nie ma żadnych odpowiedzi. A może nawet był z tego faktu zadowolony? Możliwe. Statek jego nie został do tej pory skradziony z tego co udało mu się sprawdzić,ani nic z tych rzeczy.Widać przestawienie statku na płytę lądowiskową na wyższych poziomach było opłacalne. I tanie dopóki się ich opłacało regularnie. Dane były nie ruszane,ale zabrak ponownie uruchomił swój dawny tryb w pojeździe. Co 24h wysyłać musi sygnał ze swego komunikatora inaczej wszelkie dane w myśliwcu pójdą w pizdu.*

*No,ale mniejsza z tym. Gdy hutt już zajęty był deprawacją młodego szelka z poziomu mieszkalnego zlazł nie kto inny,a wytatuowany zabrak. Widząc jednak jakże rzucającego się w oczy dobrego wujka z pokaźnym portfelem, postarał się wtopić w tłum... nie szło mu to zbyt sprawnie w swym jakże pięknym ubraniu i nadal wilgotnych włosach które jakimś cudem znów stanowiły dziesiątki warkoczy. Ale,ale... przy barze siadł zamawiając jakiegoś drinka od osoby obecnie pieczę nad rozdawaniem napoi mającej.*

-Tak?- zapytał udając wielkie zainteresowanie Hutt, stwierdził, że maluch ma wielkie tendencje do tworzenia słów, ale mniejwięcej rozumiał o co chodzi. -No jak bijesz to pewnie sie skur... skubańcowi należy! - pokiwał głową i jakby tak Malkita... klepnął w ramię, czy coś w tym stylu. Vottagg nie był dobry w tych sprawach. - A takiego Aru, co ma włosy długie to znasz? - zapytał nieco ciszej, jakby zauważył, że Zabrak jest tutaj obecny. Jego wielki ogon przesunął się lekko po podłodze.