-Przepraszam, kochana.- mruknął pod adresem figury i wycelował w nią. Taaak, lubił taką muzykę. Przełączył broń z "zabezpieczony" na "strzał pojedynczy" i nacisnął spust. Rozległ się ten sam odgłos, ale efekt był zupełnie inny. Jako że figura była z twardego kamienia, na początku pojawiła się tylko dziura o średnicy centymetra. Nie minęła jednak nawet sekunda i figura nagle wyleciała w powietrze. Siła wybuchu nie była duża, jednak wystarczyło żeby urwać Twi'lekance górną połowę ciała i osmalić kawałek ściany. Pokiwał z zadowoleniem głową i zabezpieczył broń. -I co pan sądzi?- spytał. -Pokazać resztę?- w końcu miał ze sobą jeszcze sporo innych modeli.

Chyba żadna kamienna figura nie stanowiłaby większego problemu dla broni tego kalibru, no chyba że byłaby kryta durastalą. Zresztą cienka warstwa metalu również nie byłaby przeszkodą. Dom wyciągnął z kabury swój pistolet. -To już raczej broń przyboczna i nie przebije praktycznie żadnego pancerza, ale...- w tym momencie nagle się odwrócił w stronę posągu i wystrzelił. Kamienną figurę przebiły trzy pociski, pozostawiając eleganckie, 9-cio milimetrowe dziury. -...ale też potrafi zrobić krzywdę.- kontynuował. -No i działa na standardowe pociski do slugthrowerów.- Domowi podobał się pomysł z tymi figurami. Co prawda nie pokazywały prawdziwej mocy broni (to samo mógłby zrobić zwykły blaster), ale jak efektownie wyglądały przy niszczeniu...

No, nareszcie. Domowi nie wypadało wspominać o zapłacie, dopóki nie zrobił tego klient. Z drugiej strony, był to dość drażliwy temat, bo, no cóż, nie oszukujmy się, jego produkty były drogie. -A ile konkretnie i czego pan potrzebuje?- spytał. Jednocześnie wyciągnął z kieszeni komunikator. Był to jeden z tych nowych, drogich modeli z dotykowym ekranem, w których komunikacja była tylko jedną z wielu funkcji. Wybrał niewielki programik służący do wydawania poleceń statkowi i nacisnął "przywołaj". Gdzieś tam, parę kilometrów dalej "One Jump Behind" wystartował i skierował się w stronę apartamentu. Dom schował komunikator i zwrócił się z powrotem do Hutta. -Może niech pan zaproponuje cenę, a ja panu powiem ile chciałbym za ten sprzęt.- powiedział. Był to podstawowy trik w negocjacjach, który pozwalał zorientować się, ile jest w stanie dać klient.

-Ma pan rację.- odpowiedział. Oczywiście myślał inaczej, jednak nie chciał denerwować hutta jeszcze bardziej. Zaczął więc wyliczać. -Pistolet maszynowy normalnie chodzi po 15 tysięcy, ale jestem gotów na negocjacje. Z kolei to...- wskazał na swój własny karabin -dla pana wyjdzie 20 kawałków, plus opcjonalnie pięć za nakładkę snajperską i nie chce pan wiedzieć ile kosztuje w normalnej sprzedaży. Pistolet jest za pięć... - przerwał -Amunicja wyjdzie po 5 kredytów za sztukę, za przeciwpancerną 10, a za wybuchową od 15 do 35 w zależności od mocy.- to był jego normalny cennik, tyle że kwoty były jakieś 30 do 50 procent niższe. Miło byłoby pozyskać tak wpływowego klienta. A jaka to reklama... Po chwili zastanowienia dodał: -I jeśli pan chce to mam tu też coś specjalnego...- wskazał na największą skrzynię leżącą na wózku -Ale to jest naprawdę drogie.-

Ostatnio edytowany przez Dom Sabalos (2010-08-22 19:12:29)

Dom uśmiechnął się pod nosem. Vottag zachowywał się jak dziecko w święta, a takie istoty nie miały oporów wydawaniem pieniędzy. -Oczywiście.- skłonił się i odstąpił na bok. Otworzył skrzynię. W środku, w takiej samej czarnej piance leżała snajperka. Ale jaka! Miała grubo ponad metr długości, magazynek wielkości pudełka do butów i mnóstwo pokręteł. Wyglądała jakby można w niej było wyregulować wszystko. -Ulepszony projekt verpińskiej snajperki. Kaliber 25mm...- podniósł nabój grubości dwóch i pół centymetra. -...magazynek na pięć naboi, przeszło metrowa lufa, regulowana kolba, luneta z powiększeniem do 40x i jeszcze jedno- wyjął ją z pudełka i rozstawił na bipodach (drugi był zamontowany w kolbie), po czym wyciągnął ze skrzynki niewielki pilot. Kiedy nacisnął włącznik, na ekranie pojawił się obraz z kamery zamontowanej na lufie. -Jest zdalnie sterowana.- nacisnął parę razy przyciski, chcąc to zademonstrować. Karabin posłusznie podniósł lufę, opuścił, obrócił się odrobinę w prawo, a potem w lewo.

-Oczywiście, te pociski przebijają pięć centymetrów durastali.- nie chciał sobie nawet wyobrażać co to cacko zrobiłoby w zamkniętym pomieszczeniu. Chociaż mina sąsiada byłaby zapewne zadziwiająca. -Doskonale- odpowiedział. Podał szybko numer konta i resztę danych po czym powiedział: -Tak więc zostawiam tutaj wózek - po trzy sztuki wszystkiego, amunicja i jedna snajperka. Reszta jest na dole, w statku. Gdyby tak zechciał pan wysłać swoich ludzi...- podpowiedział jeszcze cenę snajperki (zatrważającą dla każdego kto nie jest bossem) i dodał: -Oczywiście, w tym celu zostawiam swoją wizytówkę.- był to zwykły świstek papieru z kilkoma informacjami, który położył na stoliku. Dopiero teraz się odprężył - pieniądze były na jego koncie, towar sprzedany, klient zadowolony - czego chcieć więcej? Przez następne kilka miesięcy będzie mógł całkiem wygodnie. Spojrzał jeszcze raz na cyfronotes. Tak, Vottag musiał być bardzo bogaty - rachunek opiewał na prawie 400 kawałków a on nawet nie mrugnął...

Ostatnio edytowany przez Dom Sabalos (2010-08-22 22:57:37)

Dom oczywiście grzecznie się pożegnał i wyszedł powolnym krokiem. Jednak zaraz po wyjściu z apartamentu rzucił się szybkim truchtem w stronę frachtowca. "Udało się!" - tylko ta jedna myśl kołatała się w jego głowie. Zaraz potem jednak dołączyła do niej inna - "Trzeba to opić!". Wszedł więc do frachtowca i od razu połączył się z komputerem pokładowym. Wydał mu odpowiednie rozkazy i polazł do swojej kabiny żeby się przebrać - garnitur go męczył. Statek zaś zdążył wystartować z lądowiska i ruszył w bliżej nieokreśloną stronę.