*jakieś tam sensory czuciowe miał, w końcu czul, ze woda lana w „twarz” jest nieprzyjemna, a na „plecy” – owszem. Lubił tez być poklepywany i głaskany – to wybitnie świadczy o obecności sensorów dotykowych. Jednak były one symboliczne, w ilości minimalnej dla takiej jednostki, i koniec.
Dżony także rozumiał pojecie „przyjemności”, a kiedy usłyszał, ze wiaterek jest przyjemny, zaraz jego nóżki postukały po kafelkach, by całość droida mogła się ufnie zbliżyć do „wiaterka”*

*No na pewno za cos takiego właściciel nie podziękuję, za to Aru był w  bardzo komfortowej sytuacji – wziął droida w miarę uspołecznionego, w sam raz do „zabawy”. Chłonnego na wszystko i ciekawego jak dziecko. a  Ktoś potem z tego plony zbierze.
„suszona” droideka wydawała się być usatysfakcjonowana odbieranymi bodźcami. Ekrany pod szyją dezaktywowały się pod wpływem ciepła, ale Dżony nie uciekł – stał dalej i korzystał z tego niecodziennego doznania*

tak, sir *przytaknął entuzjastycznie, zadowolony zarówno z nowych doznań jak i z pieszczot* Dżony przekaże, sir1 *i skoro tylko Aru wyszedł, droideka tez opuściła to tajemnicze miejsce, by: mając już przed sobą wolną przestrzeń korytarza, złozyć się i pokołować w kierunku mostka*

*Dżony widać nie był skomplikowany jeśli chodzi o wybór kryjówki, i już od wejścia do łazienki było widać ślady jego działalności. Drzwi były tradycyjne, skrzydłowe, i po otwarciu ich buty Aru zalała woda. Nie sięgnęła wyżej podeszew, ale łazienka byłą zalana. Po zajrzeniu do środka okazało się ze z urwanych kranów fontanną tryska woda. Kafelki na podłodze były gdzieniegdzie pęknięte. Wszędzie mokro, na podłodze ślady szkła, kilka urwanych/odstrzelonych klamek do kabin. I…. Dżony w samym kącie, wciśnięty miedzy ściany*

*No i nie można zapomnieć o stłuczonych lustrach – widać Dżony „zobaczył inne droideki” i strzelał w nie, czyli w swoje odbicie az do kasacji wszystkich luster.
Był cały mokry, prawdzie nie kąpało z  niego, ale w idac było mokre  plamy na działach, pancerzu, na korpusie…
Na Aru pozornie nie zareagował. Ożył dopiero, kiedy zabrak zaczął się zbliżać*
zabrania się! *zakomunikował głośno, i kiedy Aru za bardzo się zbliżył, droid – chlapiąc  - przemiescił się w  drugi kąt, gdzie dystans do Aru był wieskzy*

*Dżony się nie odezwał. Dreptał tylko przez chwile w tej wodzie, która nieco zniekształcała optycznie jego trzy szpony, a odbicie falowało w cały czas ruchomej tafli. To właśnie w odbiciu widać było podczepione od spodu pod działa rączki, zlożone, zabezpieczone, nieaktywne jeszcze. Droideka trochę śmierdział – to przegrzany generator tarcz. I na bajkę nie dał się złapać. Milczał i chyba tez nie patrzył na Aru*

*Ciezko jest przeczekać maszynę. To chyba zły pomysl. Po kilkudziesięciu minutach takiego czekania Dzony poczul się widac na tyle pewnie by… przejść w stan czuwania. A teraz to już będzie tylko dłużej. Mogą to być dni, góra 10, bo wtedy będzie musial się ładowac. Chyba ze zignoruje i na awaryjnym zasilaniu doczeka do 14 dni. Wczesniej pewnie przyjdą panowie naprawić kibel, i pewnie Dzonego wyłącza i wróci do serwisu*

*Zareagował bardziej na głos niż na powolne zbliżanie się, które było tak powolne ze on właściwie go nie widział. Światełka w oczkach rozjarzyły się, nóżki rozjechały a działa podniosły ostrzegawczo. Ale nic nie kliknęło, to znaczy ze ich nie aktywował, może licząc ze Aru przestraszy się na sam widok. Ale tak jakoś… można było być pewnym, ze nie strzeli. Nawet w samoobronie. Nie do Aru. Za to głuchy łomot towarzyszył zderzeniu, kiedy Dżony najwyraźniej próbował przesunąć ścianę, cofając się na nią*