Otworzył oczy. Głowa bolała gi niemiłosiernie i pozycja.w jakiej się znajdował nie należała do.najwygodniejszych w Galaktyce.
- Rany julek
Jęknął bo w głowie szumiało mu nie jak w ulu ale jak w całej pasiece.
- Czy ktoś zapisał numer rejestracyjny tego skifa, który mnie potrącił?
"Złaoali mnie" - stwierdził w myślach. "Złapali i sprzedali" - poprawił się zaraz. "Do tego nafaszerowali jakimś świństwem". Czuł otępienie. Wiedział, że teraz, w takim stanie nie ucieknie, a i  o walce może zapomnieć. Skupił się starając z całych sił zniwelować działanie narkotyku. Chciał jak najszybciej odzyskać pełną sprawność.

Pozbycie się toksyn z organizmu z reguły trochę czasu trwa nawet przy sprzyjających warunkach. A T'kul takowych nie posiadał. Narkotyk mącił mu w głowie, skutecznie utrudniając skupienie się. W dodatku co chwilę pojawiało się to natarczywe poczucie błogości i kompletnego rozleniwienia. Innymi słowy T'kul miał niezłą jazdę.  Tymczasem wcześniej wspomniana dwójka dalej debatowała. Gdy się zorientowali, że się ocknął człowiek i twi'lekanka skupili się na wiszącym pau'aninie, którego jęki zwróciły ich uwagę. Zareagowała jednak tylko łowczyni nagród, która podeszła do schwytanego byłego Jedi i bez ceregieli przywaliła mu pięścią w okolice nerek. T'kul skręcił się z bólu lecz nawet nie jęknął choć ból był przeszywający.
- Ty się lepiej ciesz, że uszłaś z tego z życiem suko, o ile tę nędzną egzystencję którą wiedziesz można nazwać życiem. Przyganiał kocioł garnkowi. Twoją mordą można straszyć dzieci, a gdyby postawić twoje zdjęcie przy cukiernicy to wszystkie mrówki z planety by spierdoliły.
No i znowu walnęła go w nerki więc znów się skrzywił a potem dłonią chwyciła go za głowę i podniosła na tyle, by móc bez problemu na niego splunąć. Co też oczywiście zrobiła a potem puściła jego głowę. On jednak głowę podniósł i splunął jej w twarz z pogardą.
- Zabierzcie mi sprzed oczu to ścierwo bo zarez je obrzygam i będzie smród.
Zaśmiał się paskudnie z słów człowieka.
- Jej to już nic nie zaszkodzi. Takiej maszkary to nawet ślepy i wyliniały wookie by nie tknął.

- Jestem panna Marysia i szukam swoich zaginionych siedmiu gnomów jaskinowych.
Odpowiedział imitując udatnie damski głosik i mrugnął w zalotny sposób do swego oprawcy. Tak dla krotochwili. Spróbował znów się skupić by zniwelować działanie narkotyku. Wiedział, że musi działać na zwłokę nawet za cenę bólu. Jednak ujawnić nic nie zamierzał. Drażnić przeciwników? Oj, to miał zamiar robić cały czas. Liczył, że nie opuścił NS i jak się nie pojawi w świątyni ktoś może ruszy swoje świętoszkowato-pedalskie siedzenie i pomoże mu. Po złości i nienawiści, która niedawno go napędzała nie było śladu. Znów był cichym strumykiem a nie rwącą dziką rzeką.
- Jeśli chcesz rozmawiać to przynieś mi antałek piwa by mi nie zaschło w gardle i odpraw kolegów a ja zabawię cię długą historią. Tylko wiedz, że opowieść nie skończy się w jeden dzień. A tak na marginesie. Rozepnij mi rozporek i podstaw jakieś naczynie jeśli nie chcesz wdychać smrodu uryny.
Drwił sobie dalej w najlepsze cały czas próbując zniwelować działanie narkotyku.

- Jeśli masz zamiar w tradycyjny sposób się wypróżnić, to polecam jakiś krzaczek.
Odpowiedział mężczyżnie złośliwie. Nawet się przy tym uśmiechnął pogardliwie.
- Tylko proezę, zachowaj resztki kultury i nie sraj tutaj.
Wtedy ujawniła się kobieta o zaskakująco wręcz uwodzicielskim głosie.
- Popatrzcie co też kot w worku przyniósł. Toż to panna Morrigan. Po panience z twoją reputacją, kózko Spodziewałem się kogoś wyższego.
Odpyskował bez wachania i zmailkł na chwilę.
- Ech te nieszczęsne skanery. Nigdy nie można incognito wyskoczyć na drinka i panienki.
Stwierdził z rezygnacją w głosie.
- Tak, nasz szczurek wykazał się skrupulatnością godną droida. Niech zgadnę. Działał na twoje polecenie?
Zapytał.
- No nie każ mi czekać na odpowiedź.
Gadał sobie, gadał i dalej neutralizował narkotyk.
- A jeśli ci powiem, że znudziło mi się być świętoszkowatym Jedi i szukam prężnej, dobrze prosperującej organizacji do której chciałbym przystać? Co ty na to? Już nie raz tutsj pokazałem, że życie innych jest mi obojętne i zabijanie wszelakiej maści ścierwa to dla mnie jak splunąć.

- Taak... Nieładnnn...
Zamknął oczy i nie miał sił ich podnieść. Odpłynął.

http://www.youtube.com/watch?v=N_5kv8QeBBc

Na początku była ciemność i usłyszał dźwięk gitary a potem zobaczył czyjeś buty. Nie słyszał kroków a równomierne uderzanie w perkusję. Nagła jasność. Pustynia spalona słońcem Osobą, która wyszła z ciemności był on ubrany w wysokie buty, czarne skórzane spodnie oraz czarną skórzaną kamizelkę z dużą płonącą czaszką na plecach założoną na białą koszulkę z krótkim rękawem. Widział jak podszedł do śmigacza przypominającego motor. Wsiadł i założył okulary słoneczne. Ryk silnika był niemal ogłuszający. Tym dziwniejsze, że słyszał jak zaczyna śpiewać wysokim zachrypniętym głosem. Ruszył wzbijając tumany piasku i kurzu Jechał drogą. Zwykłą gruntową głową zadowolony, ba, szczęśliwy. Nikt mu nie zawracał dupy, nikt nie pierdolił mu nad uchem o mocy i powołaniu. Był tylko on i śmigacz pod bezchmurnym niebem. Nagle zjechał na dziwną czarną twardą niczym durbeton drogę z białą przerywaną linią po środku. Po bokach mijał znaki drogowe. Niebo dotychczas czyste zaczęło się pokrywać chmurami. Z początku były to białe obłoczki lecz z każdą chwilą chmury stawały się gęstrze i ciemniejsze. W oddali niebo przecięła błyskawica. On jechał nie bojąc się. Jechał i śpiewał. W końcu dojechał do wysokiego łuku nad drogą. Owa budowla była zbudowana.z czaszek. Czaszek wszystkich znanych mu ras a na sklepieniu wisiała dziwna rogata czaszka płonącym napisem PIEKŁO na czole. Przekechał pod łukiem. Teraz już wiedział, że to właśnie tu zmierzał. Po obu stronach drogi widział znajomych, przyjaciół, rodzinę męczonych na wyszukane sposoby przez.rogate czerwonoskóre monstra. Nie przeszkadzało mu to. Jechał dalej ku łunie na horyzoncie. Owa łuna była niczym innym jak płonącym tronem stojącym na podwyższeniu przygotowanym specjalnie dla niego. Podjechał i zsiadł ze śmigacza i po stopniach podszedł do tronu. Pogładził poręcze i usiadł. I wtedy wszystkie rogaye monstra oddały mu pokłon. A potem nastąpiła ciemność.

Wygląd jaki przedstawiał nieprzytomny i wyglądający na konającego T'kul nie był powalający. Z nosa, uszu i oczu puściła mu się krew tworząc malownicze wzorki na posadzce a z ust leciała na podłogę kwawo zabarwiona piana komponując się kolorem i stylistyką z ponurym miejscem w jakim w rzeczywistości znajdował się jedi. Wyglądało na to, że narzie trzeba będzie przesłuchanie przełożyć.

www.youtube.com/watch?v=rRTkPSLFePs

Z ciemności rozległy się pierwsze akordy nowej piosenki. Teraz widział starannie utrzymany ogród skąpany w malowniczym i romantycznym świetle księżyca w pełni. Widział siebie ubranego w lśniąco biały połyskujący brokatem kombinezon. Na głowie nosił czarną gustowną perukę. Fryzura na peruce była ułożona tak, że nad czołem nosił jakby sztywny gruby lok. Klęczał na skwerze niemal pod balkonem kamiennego uroczego zameczku. Na balkonie oparta o balustradę stała... O na Moc! Twi'lekanka Mistrzyni Asrid Fenrir o błękitnej skórze ubrana w długą, gustowną kremową suknię. Widać było jak wzdycha wzruszona. Widział siebie jak śpiewał dla niej serenadę a ona słucha urzeczona. Wszystko było tak romantyczne, źe aż nerealne. I piękne. Ona na.górze, na balkonie a on na dole z bukietem krwisto czerwonych róż. Gdy skończył ona.zeskoczyła z balkonu wprost w jego objęcia. Nastąpił moment gorącego pocałunku zakochanych a potem poszli za rękę alejką wprost w blask księżyca.

A no w końcu się ocknął. Tym jednak razem nie dał tego po sobie poznać. Nie miał najmniejszej ochoty na urocze tortury przeprowadzone od ręki. Spod półprzymkniętych powiek obserwował, a raczej starał się obserwować otoczenie bo wzrok jeszcze się nie przyzwyczaił po tym kilkugodzinnym haju. Spróbował się skupić. Chciał pozbyć się jak najszybciej działania narkotyku.