*Profesor po załatwieniu swoich spraw dnia codziennego i już po pozbyciu się połamanego cathara ze statku, postanowił zająć się tak dla odmiany swoją rodziną. Chciał porozmawiać ze swą córką, a że raz w tygodniu starali się robić swoisty obiadek u niego, połączone z grą w szachy czy jakimiś rozmowami na różne tematy-zwykle medyczne- to i okazja podczas rozmowy się trafi by poruszyć ważniejsze kwestie. Doktor właśnie po kuchni się szamotał coś pichcąc. Jak widać nie tylko flaki umie wyciągać pacjentom, a i upichcić coś. A zapaszki były nęcące.*

*Poza tym nawet jeśli na Widmie ktoś miał własną kuchnię to niestety, ale ciężko było dostać własne zapasy jedzenia. Utrudnione to było, i tak zapasy co jakiś czas przywozić musieli na stołówkę, jednak samo ukrywanie Widma wśród gwiazd było rzeczą kosztowną. Zarządzanie taką jednostką jak ta musiało być prawdziwym logistycznym koszmarkiem.*
*Regina po wejściu mogła od razu bez trudu wyczuć zapach jedzenia. Przeważającą wonią był zapach mięsa, chyba kurzego, albo jakiegoś innego ptaszyska czy zwierzęcia. Papcio jej pichcił w najlepsze, w salonie już stół był przykryty obrusem i zastawiony talerzami, więc w gruncie rzeczy Profesorek ostatnie szlify do posiłku kończył.*

*O, tak. Bez Gawili i ich rozwrzeszczanego syna było dziwnie spokojnie. I bez Dżonego znączącego swą drogą rolką papieru. Kilka razy już Profesorowi Dżony mówił, że mu kradną papier po drodze, ciekawe czy się w końcu zorientował, że mu się zwyczajnie papier z rolki rozwija w drodze.... Nordom musiał przyznać, że i jemu brakować zaczynało wizyt u Gawili, jakże interesujących konwersacji z Secorshą czy, już inteligentniejszej, rozmowy z jego żoną Fler. Teraz gdy Generała zabrakło, przenieśli się chyba na Cato Neimodię, a ostatni pacjent młody cathar wrócił na swą uczelnię. Choć chyba nie zrezygnował ze spotkania z prowodyrem jego obrażeń.*
-Już jesteś?
*Mruknął doktor widząc śmigającego pomiędzy jego nogami Deosia, którego receptory węchowe coś smakowitego wyczuły. Wciąż się ekscytował ładnymi zapachami, choć głodu nie czuł , jak i pociągu do jedzenia. To mu profesor zmodyfikował, bo psinka raczej by nie zrozumiała, że nie ma jak jeść. Zresztą i istota świadoma by była tęskna za normalnym jedzeniem. Qymaenowi brakowało właśnie normalnego jedzenia. Co do samego doktorka, ubrany był także w jeansy i jakąś koszulę, poza tym na sobie miał fartuch z nadrukiem w postaci napisu "Piroman w akcji".*
- Czemu musisz być, w porównaniu do reszty kobiet, punktualna? Jeszcze musisz poczekać aż skończę nasze główne danie.
*Mruknął zadowolonym tonem. Gdy miał zajęcie to i był szczęśliwy. Jemu aż tak bardzo brak towarzystwa nie doskwierał pewnie jak Reginie. Której markotnej miny jeszcze nie zauważył, zajęty kończeniem smażenia kawałków mięsa na patelni.*

No to chwilę poczekasz aż skończę.
*Odparł przerzucając z pomocą łyżki, kawałki mięsa, niewielkie, po syczącej patelni.*
Bez Secorshy i jego rodziny, na tym statku się zrobiło strasznie niemrawo. Dobrze chociaż, że mam co robić nad tymi badaniami dotyczącymi przedrukowania i usprawnienia procesu moim regeneratorem.... teraz już Malkit nikogo do zszywania nam nie dostarczy.
*A zdarzało się, że Malkit czasem kogoś uszkodził. Choć Profesor zachodził w głowę czy Malkit tego czasem nie robił na umyślnie. By właśnie on z Reginą mieli co robić... Moc sama raczy wiedzieć, co się w łepetynie tej szalonej gadziny kłębiło.*
* Jeśli rozmowa nie potoczyła się dalej, to profesor zajął się dokończeniem swojego pichcenia, rozłożył wszystko na talerze i już bez fartucha udał się do salonu by położyć je na swoje miejsce. Co na nich się znajdowało? Mięso, delikatne, przysmażone i w sosie, ziemniaki,a do nich trochę sałaty namoczonej w śmietanie z drobną szczyptą wysuszonej papryki do niej dosypanej.*

*Urządzenie do siadania było wygodnym krzesłem. To był chyba jedyny przejaw zmieniania wystroju u Profesora. Bo krzesło nie było z tworzyw sztucznych, a z drewna i skóry na której to usiadła jego córa. Poza tym jeszcze stół drewnianym był, aczkolwiek prostym i niezbyt zdobnym. Doktorek wysłuchał Reginy, w tym czasie zaczynając posiłek.*
Mnie już uważają za wariata, czuję się więc bezpieczny.
*Odparł tylko, poważnym tonem, zaraz dodając.*
Zjedzmy to porozmawiamy. Już przed wypadkiem Tarka odbyłem pewną rozmowę z panem Saarai. To było po powrocie moim z Hypori.
*Nic więcej nie powiedział, aż nie zje reszty posiłku popijając go sokiem pomarańczowym jaki to w szklankach mieli. No, chyba, że Regina bardzo nalegać zaczęła o rozmowę, wtedy się zobaczy...*

*Profesor ponad okularami krzywo nieco spojrzał na Reginę po tych słowach.*
Na Hypori poleciałem przecież z Generałem, doskonale wiem w jakim stanie jest... został bym z nim tam do samego końca, ale odesłał mnie tutaj. Więc się z nim pożegnałem.
*Tak, Generał był w złym stanie. Gorszym niż zazwyczaj. Jego śmierć już od początku jego pracy w korporacji była tylko kwestią czasu.Jednak śmierć każdej osoby to kwestia czasu i należy się z nią liczyć.*
Rozmawialiśmy raczej o tym co się w firmie dziać może gdy głównodowodzący odejdzie z tego świata. Głównie o Tobie rozmawialiśmy moja droga.
*Widelcem w nią wycelował, następnie go odłożył na talerz.*
Pomijając to, że to jest statek wojenny i możemy być wciągnięci do bitwy w każdej chwili, nie chcę byś dodatkowo była narażona na fanaberie gogusiów robiących na wyższych szczeblach władzy tego naszego cochrelowego grajdołku. Sądzę, że pan Darven da sobie ze wszystkim radę, ale teraz już wiem, że Tobie ten statek nie służy. Prawda?
*Chciał teraz posłuchać co ona ma do powiedzenia. Sam nie był zbyt rozmownym dziadem, a już trochę się nagadał.*

*A profesor na żart Reginy zareagował fuknięciem. No co? Kotowatą miał w domu, więc pewne rzeczy chcąc nie chcąc się przejmuje, jak choćby fuczenie pod wąsem. Jednak i on po tym się zaśmiał. Rzeczywiście można było uznać, że statek nie służy Reginie w dosłownym znaczeniu tego słowa.*
Dojrzałaś. Ale dla mnie nadal jesteś tą samą Reginą.
*Po prostu nie masz tu nikogo by zaszaleć jak na Coruscant z tą swoją włochatą przyjaciółką- dodał w myślach, nie chcąc smucić Reginy dodatkowo*