*nieco sflaczały ale nadal pełen życiowej energii Seco wstał. Do trzymania pionu musiał używać oparcia – w tym przypadku ramienia łowcy nagród, ale to wystarczało – trzymał się prosto, na własnych nogach, nabuzowany, chuchając Huudowi w twarz przetrawionym alkoholem.*
Nikt m nie najebał, sam się kuhrrrwa najebałem… *odparł jakże rzeczowo, podnosząc organiczną rękę by ująć dwoma palcami skórę nad oczami.*
Cato… chuj im w dupe z całej siły, tyle ci powiem! Wszystko się popiehrrdoliło i nie ma… tylko się zostało… się… kuhrrwaa… *zachwiał się, a  uścisk na ramieniu durosa stał się silniejszy co oznaczało, ze Seco miał zachwianie równowagi. Wzrok tez spuścił, mrużąc oczy, co oznaczało iż zastanawia się nad tym „co się kurwa”. i tak z pól minuty stal skupiony, zamyślony, by w  końcu podnieść wzrok, spojrzeć durosowi w oczy i z szerokim uśmiechem wariata oświadczyć: *
I chuj!

*Seco w przypływie pijackiej solidarności chciał zabrać tamtego, ale usłyszał jego ostatnie tchnienie. Poległ na polu chwały. Honor jego i cześc zasłużona aż do rana gdy sie z kacem obudzi. Szturmowcy tu nie chadzali, bo wydzieliny tutejszych meneli ciezko było wyczyścić z tych białych pancerzy.
Zaś panowie bramkarze, nie jedno już widzacy wyrazili najpierw wzorkową dezaprobatę, po czym, kiedy dwójka była już bliżej, jeden się odezwał*
Przepraszam bardzo, ale temu panu na dziś już dziękujemy *odezwał się pozbawiony karku humanoid, wskazując brodą na Seco, który teraz już wisiał na Huudo całym ramieniem i raz to się śmiał do siebie, raz to udawał, ze jest trzeźwy*
m kuhrrwa?! To zniewaga! Dziękować to ty możesz matce że cie po pohrrodzie w kiblu nie spuściła, a  ja jeszcze butelkę, albo cztehrry piwa to spokojnie wytrzymam!

*panowie powaznym wzorokiem popatrzyli po sobie. Drugi się odezwał*
Pięćdziesiąt dla każdego  nas. taki tu zwyczaj. Tylko go pan pilnuj bo to bardzo żywotny kolega jest, myśmy go już nie raz wypraszali to wiemy…
*Prawda taka była ze gadziny z rodzaju kaleeshów w jednej chwili nawaleni w dupę zaraz okazywali się jeszcze całkiem rześcy. Seco był już porządne zakonserwowany, ale kto go tam wie – lepiej nie ufać. Ale skoro Huudo się zaoferował jako opiekun do pijaka to czemu nie. I jeszcze zarobić pięć dych można.
Ostatecznie Huudo i Seco zostali wpuszczeni. Seco szedł chwiejnie, ale dumnie, i na każde spojrzenie odpowiadał wyszczerzeniem klow*
A to chuje… yp… jebane, si myśleli ze byle pedaly dwa mogą mnie zgnębić i wyrzucić na próg jak szmate jakaś,a  tu takiego wała! Się kuhrrwa gapicie, co! Patrzajcie, to mój przyjaciel jest najwiehrrniejszy, Huudo z duhrrosjańskiego świata gdzie jest ład…. kuhrrrwa… i przodek, i co najważniejsze KULTUHRRRA jest!
*chwycił duosa za ramiona oburącz, jakby chciał go podnieść i pokazać wszystkim, że go ma*

*N, usiedli. Seco się gibał, gibał, oczy szklane miał, tak chwile niebezpiecznie wyglądał po czym dało się słyszeć głośny odgłos przełykania i objawy ustąpiły. Znowu „trzeźwość umysłu” oczywiście w duzym cudzysłowu. Kiedy się ocknął ujrzał, ze już flaszki an stole stoją*
Uuuu, Huudo, kuhrrwa, ty mnie cenisz, ty moją wartość znasz! Ja się przy tobie dopiehrrro wahrtosciowy czuje. Tang to zawsze co najwyzej zehrro siedem stawał… *zacmokał i z  uznaniem łbem pokiwał. Odkręcil butelkę, upil łyka i nieco się skrzywił*
Na cato. Kuhrrrwa jebana i jedni i drodzy chujem w dupe ładowani i impehrrialni i te drugie menoidiańsko-cochrelowe pały też! Może to i pokonfedehrraci, ale szlachetności to oni za chuj nie mają! Na cato najechało Impehrrium i wszystko rhozjebalo, wszystko! Moja  żona zginęła! *powiedział to z  prawdziwą, wzmocnioną pijaństwem gorycza. A wieć dlatego Seco był tu i w takim stanie. Żony już nie było. Na pewno tęsknił, no ale – zew  kaleeshanskej natury*

*Nagle jakby go olśniło niespodziewanie jak nagła jasność z nieba, bo gwałtownie oburącz złapał się za usta o tylko rozejrzał wytrzeszczonymi oczami. Kilka osób sie na niego gapilo, z  reszta trudno, żeby nie.
Ale przecież byli w sercu imperium, za opowieści o Cato Nemoidii można było nieźle zapłacić…
I tak chwilę siedział. Czknął, i pewnym było, ze nie porzyga się na stół tylko w swoje garści. W końcu jednak odpuścił.
O Tangu gadać można.*
Tang jest… na tym mandalohriańskim księżycu gdzie chujami wodę pompują. Ma pod opieką moich synów i zhrobi z nich mandalohrrrian. Ale… ale co ty do mnie rozmawiasz, ty chcesz żeby ja łowcą został. Jak ja nie umiem, kuhrrwa! *Złapał się za głowę, a wcześniejsze zdanie wypowiedział takim głosem, ze można było pomyśleć ze do zostania łowcą nagród potrzebny jest co najmniej magister*