Kontynuacja wątku z tego Tematu

Moc napisał:

Czekało ich kilka godzin lotu, więc piloci mogli udzielić im kilku podstawowych lekcji pilotażu, tak by w razie konieczności obsługi jakiegoś statku kosmicznego poradzili sobie jako tako. Na tyle by się nie rozbić i wylądować awaryjnie, czekając na ratunek jakieś innej ekipy. Bo w ciągu kilku godzin nie załapią tego na tyle, by latać jak profesjonalny pilot. Przy okazji wspomnieli oni też o tym, by móc legalnie latać potrzebowali licencji pilota. Bez niej w przypadku kontroli mogli otrzymać solidną grzywnę (planety Sojuszu) lub ich statek mógłby zostać skonfiskowany a oni sami trafić do więzienia ( planety Imperium i wiele światów Rubieży). Bez licencjo mogli spokojnie latać jedynie w przestrzeni huttów, ale tam to trzeba było bardzo uważać, gdyż wiele osób myślało podobnie i o wypadek nie trudno.
W końcu ich prom wyskoczył z nadprzestrzeni w jakimś odległym i niezamieszkałym układzie. Kilka tysięcy kilometrów od ich pozycji znajdował się cel ich lotu - krążownik Consular, który oczekiwał na Quinlana i Devię.
- No to do roboty
Mruknął pilot i zwiększył ciąg silników, by zbliżyć sie do Consulata.

Procedura dokowania do Consulara (nie posiadał on hangaru, więc musieli skorzystać tunelu łączącego dwa statki) była dosyć skomplikowana i wymagała sporej precyzji. Co prawda komputery pomagały w tym, ale wiele zależało od umiejętności pilotów. W końcu po kilku wyjątkowo długich minutach prom Nu połączył się z Gwiazdą Istaru i dwójka pasażerów mogła wejść na pokład Consulara. Piloci pożegnali się i życzyli im powodzenia. Po zakończeniu manewru odczepili się i odlecieli.

Tymczasem Quinlan i Devia skorzystali z bocznego wejścia. Było ono dosyć wąskie, trzeba było zejść po drabince by znaleźć się w środku krążownika (w zasadzie była to korweta, producent jednak uznał że użycie w nazwie słowa krążownik doda jednostce powagi i majestatu). Przeszli przez pierwszy skaner, który sprawdzał jakie uzbrojenie wnoszą na pokład a potem drzwi się rozsunęły, wpuszczając ich na szeroki, przestronny korytarz. Czekał na nich starszy człowiek w dopasowanym mundurze polowym szefa ochrony. Na pierwszy rzut oka dobiegał on pięćdziesiątki, jego twarz znaczyło wiele zmarszczek i kilka drobnych blizn. Krótko przystrzyżone włosy były przypruszone siwizną, choć tu i tam pojawiał się jeszcze naturalny czarny kolor. Spojrzenie mężczyzny było surowe i nieugięte, zdradzające lata doświadczenia.
- A więc to was przysłał Theron w charakterze wsparcia. Doskonale. Przebierzcie się, wyglądącie jak banda żebraków, która dopiero co urwała się z Nar Shaddaa.
Jego pełne dezaprobaty spojrzenie spoczęło głównie na Devii, której strój bardziej kojarzył mu się z jakimś klubem dla rozpieszczonych bachorów a nie z misją dyplomatyczną. Mężczyzna sięgnął po osobisty komunikator i szybko się z kimś połączył.
- Hana, przyjdź na górny pokład przy wejściu bocznym, potrzebna twoja pomoc.
Po chwili się rozłączył.
- Jestem major Bardon, od tej chwili odpowiadacie przed mną. Gdy już doprowadzicie się do porządku przeprowadzimy odprawę. Wszystko jasne?

Te kilka godzin lotu oraz wstępne instrukcje były dobrym początkiem dla Quinlana. Dobrze też wykorzystał tą naukę, a informacja dotycząca licencji też była cenną wiedzą. Dwa miesiące szkolenia i nabycie pozwolenia u sojuszu powinno załatwić obecny problem.
Gdy weszli na pokład krążownika i powitał ich starszy osobnik Quinlan lekko skłonił w odpowiedzi na słowa majora Bardona. Wyglądało na to, że powinni nosić ubrania bardziej dyplomatyczne i oficjalne niż pokroju zwykłych podróżników.
- Spokojnie Devio, ja też nie wiedziałem o takim szczególe jak oficjalne i dyplomatyczne ubrania. W końcu mieliśmy się nie mieszać i stać z boku w całej misji. - odpowiedział dziewczynie na jej słowa, a potem zwrócił się do Bardona - Chyba macie na pokładzie jakieś zapasowe ubrania, które będą bardziej odpowiednie do sytuacji?

Nie odpowiedziała zagryzając zęby. Popatrzyła na majora z nienawiścią w oczach. To tylko jedna durna misja pomyślała. A gdy tylko ten głupek ich odprawił a nowoprzybyła dała znak by podążyć za nią bez wahania podążyła za nią klnąc pod nosem po zabrakańsku na majora.
Theron pobłażliwy też mi coś chyba ten debil go nie zna pomyślała. Theron jest wymagający i niekiedy surowy ale szanuje swoich ludzi a oni jego, ten to kompletny cham który pomiata swoimi podwładnymi którzy nic nie powiedzą bo sie go boją. Przynajmniej tak to dla niej wyglądało. Przy końcu misji narobię ci chamie koło dupy postanowiła.

Hana prowadziła ich szerokimi, przestronnymi korytarzami, bogato z resztą zdobionymi. Od razi widać było, że nie jest to jednostka wojskowa a dyplomatyczna, zaprojektowana by robić wrażenie na gościach.
- To przez dowództwo Sojuszu. Nie do końca ufa "wam", ludziom generała Therona. W dodatku obawiali się przechwycenia transmisji, wiec wszelkie informacje otrzymanie na miejscu, od majora Bradona. Jesteście tutaj tylko z powodu osobistej prośby ambasadora Korinusa
Pokrótce wytłumaczyła jak się ma faktyczna sytuacja. W grę wchodziły zadawnione urazy, wzajemna nieufność, brak zrozumienia, do tego paskudna reputacja Zakonu w Galaktyce, co było wynikiem bardzo aktywnej działalności imperialnej propagandy. Bail Organa próbował temu przeciwdziałać ale szło mu opornie, zaś działalność Therona nie była mu na rękę, bo wszystkie ataki na konwoje Imperium tylko potwierdzały ich wersję wydarzeń.
- Major Bradon jest bardzo zasadniczy w dodatku nie lubi zmian wymuszanych przez kogoś innego. Sam dobrał całą załogę a wy stanowicie "dziką kartę", dlatego radzę siedzieć cicho i wykonywać swoje rozkazy. Nie wchodźcie mu w drogę a będzie dobrze. O jesteśmy na miejscu.
Przeszli przez niepozorne drzwi trafiając do kajut załogi. Te nie były zbyt imponujące, dwupiętrowe prycze dla przeznaczone dla załogi, do tego wąskie szafki na mundury i rzeczy osobiste.
Hana podeszła do szafki z rzeczami zapasowymi.
- Sprawę astromechów uzgodnijcie z majorem. Hmm... to powinno pasować
Mruknęła kobieta wyjmując prosty mundur bojowy w granatowych barwach, przeplatany czarnymi wstawkami.
- Z twoją towarzyszką będzie problem.
Niestety Devia nie mieściła się w standardowe ubrania załogi.

Cóż, zdrajcy jedi ciągle byli czarnymi owcami rodziny Sojuszu, zatem Quinlan nie dziwił się na dłuższą metę temu podejściu. I póki imperialna propaganda będzie dalej rządziła, to nie będą mieli dużych szans na zmianę poglądu zwykłych ludzi. Starał sobie też przypomnieć, czy słyszał o tym ambasadorze coś z przeszłości.
- Skoro już o nas poprosił, to postaramy się spełnić w roli ochroniarzy ambasadora. - odpowiedział i zaczął się bezceremonialnie przebierać w mundur, odłożywszy chwilowo na bok pas z blasterem i laskę. To, że Devia może mieć problem z ubraniem było do przewidzenia, w końcu różniła się wzrostem i sylwetką od przeciętnych kobiet.
- Coś innego się nie załatwi? Może pancerz wojskowy ochroniarza, suknia towarzyszki? - dodał komentując braki ubraniowe na pokładzie krążownika.

Słysząc to zgrzytnęła zębami. Nienawidziła dyscypliny wojskowej. Tej kwestii nie musiała jej tłumaczyć, pracowała dla mando i znała po krótce ich zwyczaje. Wzięła podany jej komplet i zaczęła się w niego bezcremonialnie przebierać odkładając pas z blasterem i zasobnikami oraz wyciągając miecz. 
-żeby to szlag trafił - odezwała się po wyjściu Hany - po tej misji zaczynam działać na własną rękę zaraz jak tylko się nauczę latać. A generałowi za to kuźwa podziękuje. Ładnie kurwa mi ufa - rzuciła ze złością wciągając na siebie kolejną część pancerza. Gdy założyła już cały pancerz umieściła na biodrach pas z blasterem i zasobnikami i wzięła do ręki miecz. - ciekawa jestem co z nim mam zrobić? - zapytała.

Klękła i przywołała Artocifora każąc mu wysunąć schowek po czym wsadziła do niego miecz i kazała mu zamknąć schowek. Wstała ze słowami:
-skoro tak to coś mi się wydaje że ten dureń może być w zmowie z imperialnymi lub miec pod nosem szpiega od nich - znowu wysunęła wnioski które same jej się nasunęły - bardzo chętnie zdobędę dowody na poparcie tej tezy by mu utrzeć nosa. Ujmę to tak dopóki jego rozkazy nie będą sprzeczne z dobrem ambasadora będę je wykonywać ale jeśli tylko zauważe coś podejrzanego to mam je w dupie i robie po swojemu. Chciałabym pomedytować żeby wywołać wizje, ale chyba nie ma na to szans - powiedziała i wzięła głęboki wdech skupiwszy się na pustej plaży tak jak ją uczył.