-Jeżeli generale jest to dla Ciebie ważne, to jak najszybciej poddam go odpowiednim badaniom... -Przygarnąłem go bo nie chciałem by biedak skończył pod Twoją nogą... -powiedział uśmiechając się lekko. Nie chciał by generał przejmował się szczurek skoro ma tyle rzeczy na głowie. Po chwili rozmowy wrócił jednak do tematu zadania.
-Generale, tak w ogóle jakie będzie nasze zadanie? Co mamy zrobić i kiedy wyruszamy? -zapytał. Chciał wiedzieć jak najwięcej szczegółów dotyczących misji. Martwił się do tego, że bez obręczy nadświetlnej nie będzie mógł użyć myśliwca. W końcu nie miał on wbudowanego hipernapędu. O to jednak zapyta później.

Widać Nash nie trafił w poczucie humoru generała. Zażartował sobie tylko, liczył że generał ma jednak nieco większy zmysł poczucia humoru, przeliczył się niestety. Niech chciał go urazić, lecz ten odebrał to chyba inaczej.
-Wybacz, nie chciałem Cię urazić generale, to był z mojej strony niewinny żart... -powiedział tylko i ukłoniwszy się ruszył w stronę powrotną. -Po chwili zatrzymał się i znów się odezwał. -Z kim mam się skontaktować i kiedy ruszamy? -zapytał. Widocznie generał zbyt bardzo przejął się żartem Nasha zapominając o udzieleniu mu instrukcji.

-Jeszcze raz dziękuję Ci generale... -powiedział, ukłonił się i opuścił pomieszczenie. Drzwi zamknęły się za nim z sykiem i Nash skierował się w stronę hangarów.

//To by było na tyle. Dziękuję za sesję//

*Niespodziewanie na mostek wkroczyły dwie osoby. Pierwszym z nich był już dobrze znany, bo jakze by nie – oficer bezpieczeństwa. Kocur Kurt, eskortujący istotę, ktora w ten mostek wpasuje się jak ulał. Tym bardziej, ze gdzieś w głębi niewielkiego pomieszczenia miedzy konsolami, na fotelu leżał dosłownie rozwalony niczym wielkie panisko inny kaleeshianin.
Nie mający na sobie ani tradycyjnej kaleeshianskiej szaty, ani maski kapitan Haris mógł pochwalić się długimi, czarnymi, rozpuszczonymi zadbanymi włosami, obliczem, które z cała pewnością kultura kaleeshianska określa jako urodziwe, acz niebezpieczne nieco. Ostre rysy, twarz pozbawiona zmarszczek mimicznych. Spojrzenie ostre, puste, jakby uciekające z obiektu. Top a-juat – bez wątpienia. Kaleeshianski niewolnik – najemnik. Tutaj jednak wyraźnie – pan na swoich włościach. Ociekający dominacją samiec alfa*
Haris… pan do ciebie… *odezwał się cathar, widać szczęśliwiec który jest na TY z kapitanem. Haris zmrużył oczy i wzruszył ramionami*
Dobra…

*Catharianski towarzysz znikł za wrotami, rozmywając się jak dyskretny cień, zostawiając przed sobą nawzajem dwóch synów Kalee, bez wątpienia siebie wartych. Haris ruszył się dopiero kiedy tamten znikł. Ruchy jego były wyważone, zwodniczo powolne. Najpierw usiadł prosto, a  potem wstał. Miał około 185cm wzrostu, był wiec raczej jak na kaleeshianskie standardy średniego wzrostu. Postawa jego i szerokość barków świadczyła, ze szkolenie a-juat odbył i zakończył, lecz rytualne blizny skrywał srebrny mundur korporacji  dystynkcjami kapitana.
Kiedy tylko wstał, za jego plecami pojawił się droid, przypominający wyglądem koło sterowe z tradycyjnego morskiego statku. Biały pancerz i czarne elementy lekkiej durastali oraz czerwony pojedynczy centrycznie umieszczony fotoreceptor sprawiały bardzo estetyczne, ale zarazem budzące grozę wrażenie. Tym bardziej w parze z Harisem, za którego prawym ramieniem zawisł (droid był podczepiony na wysięgniku do sufitu mostka i w obrębie pomieszczenia swobodnie się poruszał).
Haris zmierzył wzorkiem tego, co tu wszedł i ujrzał niemalże siebie samego na początku kariery. Tak, z czasem każdy się mniej lub bardziej dopasowuje do reguł. To jest własne dyscyplina, coś, co a-juatowi jest bliskie.
Chociaż jego postawa raczej jej nie sugerowała. Pewnie dlatego, ze tu on stanowił prawo*
{gorących dni i długich nocy, bracie} *warknął po kaleeshianski, jednak przekaz nie był jednoznaczny, a  sam przekaz – niepewny*

*Haris doskonale widział w Araelu ten brak szacunku. Ale A-juaci raczej go nie wzbudzają. Niemniej jednak – nie podobało mu się to. Ściągnął wargi, co być może miało być uśmiechem, jednak na jego twarzy każdy uśmiech wyglądał jak grymas wściekłości*
{Czyżbyś nie wiedział, w czyich rękach teraz jesteś?} *znowu odezwał się po kaleeshiansku, z  prostego, praktycznego powodu – z basickiem nie radził sobie jeszcze na tyle dobrze*Wygląda na to, ze przodkowie ci sprzyjają, bo masz chyba więcej szczęścia niż rozumu…} *tu zawiesił glos, wyraźnie oczekując aż gość się przedstawi. Przekręciwszy łeb pozwolił by włosy przelały się przez szyję*

*z całą pewnością stwierdzanie jak bardzo ktoś się zmienił na podstawie kilku minut znajomości było ryzykowne, bo po czym Arael stwierdził, ze Haris się zmienił? Ze nosi mundur? Nie nosi maski? Co klan to inne restrykcje, poza tym najwyraźniej teraz na „ziemiach” Harisa panował pokój.
A oni byli poza Kalee. Sam Haris zaś wykazywał siew ręcz nieprawdopodobną tolerancją. To z całą pewnością przejaw patriotyzmu był. Poza tym życie a-juata nigdy nie było jego własne. Ani jego ani żadnego innego.
Kapitan nonszalanckim gestem (nadal z tą charakterystyczna wyższością) zaprosił gestem przybysza „na salony” mostka swojego okrętu. Nie było tu załogi. Tylko droid – autopilot wiernie wiszący za plecami swojego pana* {Haris, syn ojca o tym samym imieniu, z  rodu Vittiz znad morza Jenuwaa. Tutaj – kapitan tego pięknego statku, który nie należy jednak do mnie, a  do Korporacji…} *błysnął  boku lekko kłem, jakby mówił: tak, to jest ten moment w którym możesz się dziwić”* {a teraz może ty mi powiesz, co sprawiło, ze wódz pięciu zjednoczonych klanów porzuca dziedzictwo Przodków i wyrusza w podróż w nieznane?} *zaakcentował „w nieznane”*

Ostatnio edytowany przez Haris (2010-06-27 23:21:31)

*Ale widać są tez tacy, którym inspiracja z innej bajki nie przeszkadza, bo skoro to coś fajnego, to na moim statku może się sprawdzić. A Haris lubił droidy. Po Komecie kręciło się całkiem sporo metalowych niespodzianek.
Na mostku nie było nikogo, żadnej załogi, widać dobry droid jest bardziej wydajny.
Za to były fotele. Jeden zajął Haris, drugi został gestem zaproponowany Araelowi*
{nie wiem doprawdy czy kpisz sobie ze mnie, czy tylko żartujesz. Zostawiasz swój lud w którym dopiero co zaprowadziłeś jako taki porządek, i wylatujesz bić jedi w pojedynkę? Masz może chociaż oszczep na Karabba ze sobą?} Haris, znowu rozwalony na fotelu prychnął lekko, a  uśmiech znowu mu nie wyszedł. Nie powiedział wcześniej ze jest a-juatem ale to było p[o prostu widać* {gdzie Twoi ludzie? Chętnie ich ugoszczę, w końcu to… bardzo… hm… szlachetne, co robisz…} *teraz to Haris kpił. W żywe oczy*

Ostatnio edytowany przez Haris (2010-06-28 11:25:59)